Winiarnia i dom Elsassa w Komorowicach

„ Winiarnia” w Komorowicach Jadąc autobusem linii nr 3 w kierunku Komorowice Sosna przed skrzyżowaniem z ulicą Czerwoną zatrzymujemy się dzisiaj na przystanku „Komorowicka -Czerwona”. Kiedyś, a może i dzisiaj wśród starszych mieszkańców używana jest nazwa - „ Winiarnia” (ew. „Stara Winiarnia”). Faktycznie w budynku stojącym obok była, przynajmniej do zakończenia wojny restauracja, a prawdopodobnie wcześniej winiarnia. Jej właścicielem do wybuchu wojny był pan Hugon Elsass, a budynek nosił numer 23 wg ewidencji gminy Komorowice (obecnie Komorowicka 144). Na pierwszym zdjęciu widać budynek samej „Winiarni”, natomiast na drugim, ten sam obiekt z dobudowanym później budynkiem mieszkalnym właściciela. Prawdopodobnie w lewej części budynku był sklep spożywczy prowadzony przez panią Elsass. W funkcjonującej tam restauracji byłem na pewno w czasie okupacji. Z korytarza po lewej stronie była sala „Nur fur Deutsche” - tylko dla Niemców. Co charakterystyczne, ze stolikami z obrusami. Po prawej stronie natomiast była sala ogólnodostępna ze stolikami pokrytymi ceratą i barem gdzie można było napić się piwa lub wódki. Moja wizyta związana była z zakupem w tym barze piwa toczonego z beczki do przyniesionej przeze mnie bańki. Moich Rodziców zaskoczyła pewnie wizyta niespodziewanych gości i stąd ten zakup. Podobno pan Elsass szczęśliwie przeżył wojnę. Wrócił do Komorowic by sprzedać swoją posiadłość i wyjechać zagranicę. Po wojnie w lewej części budynku działał przez wiele lat sklep spożywczy pani Kopaczkowej. PS Może gdzieś zachowały się zdjęcia tego budynku z okresu przedwojennego lub z okresu okupacji?

Dziękuje za ten wpis. Praktycznie codziennie przejeżdżam obok tego budynku i zawsze zastanawiałem się co tam się znajdowało. Pewien trop znalazłem w przewodniku autorstwa pana Jerzego Polaka który wspomina o tym budynku jako dawnym zajeździe dla podróżnych pochodzącym z XVIII w.

Ja dysponuję przewodnikiem pana Jerzego Polaka - Wydanie II z roku 1992 gdzie mylnie podano nr tego budynku jako 146, a faktycznie jest to ul. Komorowicka 144. Natomiast znana mi kuźnia zlokalizowana w tej okolicy była po drugiej stronie ulicy, bliżej miasta i wg moich obliczeń miała nr 67. Obecnie tereny przemysłowe firmy Nemak. Ostatnim właścicielem kuźni którego znałem osobiście był Rudolf Machura.

W tym domu mieszkałam jako dziecko. Moja babcia znała państwa Elsassów i przyjaźniła sie z nimi.Pracowała u nich przez długie lata, prowadząc dom. Najtarsze pokolenie zmarło w Kazachstanie, gdzie trafili po 1 września 1939.Reszta wróciła po wojnie, pani Olga z domu Elsass pracowała jako anglistka (uczyła moją Mamę:). W czasie 1 alii wyjechali. Babcia szukała ich przez Czerwony Krzyż, ale ślad zaginął.